Rondom de verhuizing van SHO van de Sportlaan naar sportcomplex "de Kikkershoek" in september 1999 werd er door veel supporters weemoedig teruggeblikt. Eén der bestuursleden van de Supporters Vereniging dook in die tijd in het "zwarte boek" van de SV, een voornamelijk handgeschreven boekwerk waarin alle wetenswaardigheden over de eerste jaren van de Supporters Vereniging én de v.v. SHO in die tijd staan opgetekend. In 7 stukjes "Oud Nieuws van de Supporters Vereniging" werden de diverse onderwerpen en activiteiten van de SV uit vervlogen tijden belicht, waardoor de nostalgische discussies aan de bar nog eens extra werden aangezwengeld! Spel- en taalfouten zijn bewust gehandhaafd...
1. Algemene informatie en overzicht activiteiten
De Supportersvereniging “Steeds Hooger” is niet meer weg te denken bij de voetbalvereniging SHO. De vereniging werd ruim 37 jaar geleden opgericht “ten behoeve van de voetbalvereniging SHO in het algemeen en het 1e elftal in het bijzonder”. Tijdens de oprichtingsvergadering van de SV op 18-7-63 waren er 33 personen aanwezig, van wie enkelen nog steeds lid zijn. Veel andere leden van het eerste uur zijn inmiddels helaas overleden. De eerste voorzitter was de heer H. de Jong. De contributie bedroeg in het seizoen '64-65: fl. 1,00. Jammer genoeg is vrijwel nooit bijgehouden wannéér iemand lid werd. Waarschijnlijk lopen er zeer veel trouwe supporters rond die 25 jaar of langer lid zijn, zonder daarvoor ooit te zijn gehuldigd. Sommigen echter wél: o.a. Arie Kraak en Cees Luyendijk, beiden nog steeds lid, kregen op 3 september 1988, op het feest ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de supportersvereniging een gouden speld uitgereikt.
De leden werden in vroeger jaren onderverdeeld in "A" en "B"-leden: leden die wel- c.q. niet met de supportersbus meegingen. Ook was er dientengevolge een onderscheid in contributie. Deze onderverdeling is al jaren afgeschaft. Eind jaren tachtig werd de 100-ledengrens doorbroken. Was er in de begintijd (waarschijnlijk met name door het onderscheid in "A" en "B"- leden) een golfbeweging in het ledental te signaleren, de laatste jaren mogen we ons verheugen in een louter stijgende lijn. De supportersbus overigens, was in die begintijd gewoon: de spelersbus. De “A” leden van de SV konden met de spelers van het eerste elftal meerijden, wat het onderling contact vaak bevorderde. Sedert een reeks van jaren rijdt er echter ieder seizoen een aparte goed- gevulde supportersbus naar alle competitie-uitwedstrijden van het eerste SHO-elftal.
Zéér vele, uiteenlopende acties zijn er in de loop der jaren door de SV gevoerd, de meeste met zeer veel succes. Het initiatief voor het ophalen van oud papier, nog steeds een geweldige bron van inkomsten voor de SV én SHO, kwam ooit van leden van de supportersvereniging. Ook bestaat nog immer de Boterletter- en Kerstkransenactie, die in 2000 voor de 30e maal wordt gehouden.
Ook een al jarenlange traditie is het uitzetten van Doelpuntenfondskaarten aan het begin van ieder seizoen. Voor elk door SHO 1 gescoord doelpunt wordt ƒ 0,25 betaald, met een maximum van ƒ 7,50 per seizoen. Aan het einde van het seizoen 2001/2002 wordt echter in Euro's afgerekend. Dit betekent dat kaarthouders per gescoord competitiedoelpunt 15 eurocent betalen met een maximum van 25 doelpunten, dus een maximum van euro 3,75. Het geld dat door de diverse acties in het laatje werd c.q. wordt gebracht, kwam en komt weer geheel ten goede aan de club. Het eerste elftal, maar ook de overige senioren en de jeugd kunnen (bijna) altijd rekenen op een bijdrage uit de kas van de SV, wanneer daar een beroep op wordt gedaan. Zonder een verzoek te hoeven indienen krijgt ieder seniorenelftal bovendien een premie uitgekeerd wanneer zij kampioen worden, waarvan in de kantine een aardig feestje gevierd kan worden. Ook het leveren van een wedstrijdbal aan het eerste elftal is elk jaar vaste prik.
Behalve de incidentele uitgaven ter ondersteuning van diverse zaken binnen de club, heeft de SV gedurende haar bestaan ook, in overleg met haar leden, een aantal malen flink gespaard voor een groter cadeau ten behoeve van SHO, ter gelegenheid van b.v. jubilea en laatstelijk (1999) de verhuizing naar het nieuwe sportpark "de Kikkershoek". Geschonken zijn o.a. prijzenkasten, dug-out, scorebord, bijdragen voor geluids- en lichtinstallatie en voor op het nieuwe complex een geheel nieuwe copy-print, inclusief kopieerapparaat.
De supportersvereniging prijst zich gelukkig met een vaste kern van trouwe supporters, die altijd klaar staan om het bestuur te ondersteunen bij de te voeren acties en het ophalen van oud papier. Momenteel kent de Supportersvereniging 176 leden. Echte "ledenwerfcampagnes" heeft de SV nooit gevoerd. Maar aanmelden kon en kan altijd! Het lidmaatschap kost ƒ 22,50 per seizoen (met ingang van 1 januari 2002 € 10,00). Behalve dat er met de contributie vele zaken binnen SHO ondersteund worden biedt het lidmaatschap van de SV een aantal prettige voordelen. Zo kunnen leden van de SV tegen gereduceerde prijs met de supportersbus mee en er worden regelmatig activiteiten voor de leden georganiseerd. In vroeger jaren, toen men vaak nog geen eigen auto en / of televisie bezat, waren de SV-uitjes en -feesten ware happenings. Er werden klaverjas-, barbecue- en bingo/dansant-avonden georganiseerd, er werd gevoetbald en gevist en mét, maar ook vaak zonder aanleiding, flink feestgevierd. Jammer genoeg is de belangstelling voor dit soort activiteiten in de huidige moderne tijd een stuk minder dan vroeger, maar middels b.v. een dit seizoen uitgezette enquête probeert de SV te blijven onderzoeken wat er, buiten de gemeenschappelijke noemer “voetbal”, wat uiteraard nummer 1 blijft, leeft onder de supporters.
Het feest dat bij SHO traditioneel ieder voetbalseizoen afsluit en wat zich nog wel mag verheugen in een behoorlijke belangstelling, is de verkiezing van de Sportman van het Jaar. Ook dat is een activiteit van de Supportersvereniging. Behalve de Sportman van het eerste elftal worden op die avond ook de Sportman van de overige senioren, de Sportvrouw en het Talent van het Jaar (A-junior) bekend gemaakt en gehuldigd.
2. Supportersbus
Al sedert de oprichting van de SV -en wellicht eerder?- reden supporters met het 1e elftal mee naar de uitwedstrijden. In het begin was er nog geen aparte supportersbus, maar stapten de supporters in de spelersbus. Jarenlang werden de buskosten volgens een bepaalde verdeelsleutel gedeeld door de voetbalvereniging SHO en de Supporters Vereniging "Steeds Hooger". De bus vertrok in vroeger jaren niet steeds vanaf de Sportlaan. Op de hoek van de Oost-Voorstraat, waar thans Sigarenspeciaalzaak Vermeij is gevestigd, was vroeger een reisagentschap van Wout van Pelt. Daarvandaan vertrok de spelers- en supportersbus. Overigens, bij Wout van Pelt konden in die tijd -de Spil verscheen kennelijk nog niet- ook de wekelijkse elftalopstellingen worden opgehaald, zowel voor de senioren- als de jeugdteams. Het rijden met de bus heeft altijd veel stof tot gesprek geleverd. Op de jaarvergadering van 1964 werd reeds het "opstoppen bij uitwedstrijden" besproken, alsmede het "al dan niet weggeven of verkopen van lidmaatschapkaarten" en het "voorkomen van onregelmatigheden ( bv oorzaak drank)." Voor wat betreft het "opstoppen": dit gebeurde veelal bij Bestebreurtje, een uitspanning in Barendrecht, in die jaren een trefpunt voor spelers en supporters van diverse voetbalverenigingen uit de omgeving.
Soms werd er tijdens de jaarvergaderingen gesproken over andere mogelijkheden dan Bestebreurtje. In 1966 vermelden de notulen: "Verders zou worden getracht bij alleen goedkope en toch goede nette zaken op te stoppen. De heer G. Visser knoopte hieraan vast dat er beslist geen onregelmatigheden moesten voordoen tijdens deze opstoppingen." Welke onregelmatigheden zich eventueel zouden hebben voorgedaan wordt niet onthuld. Wel schreef men een jaar eerder: "Besproken werd jongens zoveel mogelijk uit de bus te vermeijden." (Als laatst-genoemden de oorzaak waren van enig ongenoegen, moet worden gezegd, dat de jeugd anno 1999 reuze meevalt: de 20 kinderen die enige weken geleden meegingen naar Barendrecht wisten zich uitermate netjes en sportief te gedragen! Sterker nog: het punt dat SHO daar wist te behalen moet haast wel voor rekening zijn gekomen van Daphne, Yvonne en Samantha, die weliswaar met bescheiden volume, doch met veel enthousiasme de aanmoedigingen het veld in bléven sturen. Klasse!).
Maar goed, met of zonder onregelmatigheden in vroeger tijden: de bus reed en bleef rijden. Afwisselend met en zonder jeugd. Ook kleine(re) ergernissen deden zich voor: klagen over achterin moeten zitten en ook het al dan niet roken in de bus zijn onderwerp van gesprek tijdens diverse jaarvergaderingen. Het jaar 1969 spant qua zitcomfort echter de kroon (of juist niet?): "J. Visser zag problemen i.v.m. de vrouwen van het eerste elftal die met de bus meegaan, zodat de bus wel eens te vol kwam te zitten". Kwestie van aantal of postuur? In 1967 wordt besloten om ook bij andere plaatsen "op te stoppen". Met name worden o.a. genoemd Noordwijk en …Arnemuiden. Is daar soms ook de liefde voor het (2e ) lied ontstaan, Loe? Of er veel van terecht is gekomen is de vraag: nog jaren wordt op de diverse jaarvergaderingen de vraag gesteld, of er nu werkelijk alleen bij Bestebreurtje (dit op verzoek van de spelers) moet worden opgestopt. Later wordt het opstoppen in zijn geheel afgeschaft. Trouwens, het woordenboek geeft de volgende omschrijving van het woord "opstoppen": volstoppen. Dat is toch iets héél anders dan de betekenis die vele jaren door de SV in deze context is gebruikt. Of is het nu juist precies wat werd bedoeld ???
In 1974 wordt als eerste gesproken over een 2e bus mét buskaart, speciaal voor de supporters. Aangezien de buskaart wordt begroot op Hf. 100,-- à Hf. 110,-- (wat zijn we dan 25 jaar later nog goedkóóp), gaat dat feest vooralsnog niet door. En dan nog iets in dat jaar: "M. Diphooren zegt van diverse mensen klachten gehoord te hebben over de vaste chauffeur. Deze zou te vrij worden." In de tachtiger jaren vermelden de annalen over de bus eigenlijk alleen nog de offerteprijzen. Overigens: ruim 30 jaar geleden reden we al met busmaatschappij J.L. de Jong! Al met al is er aardig wat geschreven over de spelers- annex supportersbus in het "geschiedenisboek van de SV", wat loopt tot circa eind jaren tachtig. Zo rond die tijd is ook het concept "spelers en supporters samen in de bus" afgeschaft en vervolgens heeft er enige jaren geen speciale supportersbus gereden. Enkele supporters reden in die tijd gratis mee met de spelersbus. Inmiddels heeft de SV al weer voor het zesde seizoen een speciale, goedgevulde supportersbus, waar vele gerenommeerde sportverenigingen jaloers op zijn. Ook rondom deze bus valt er genoeg te vertellen en gaan dingen zo hun eigen leven leiden. Voor de insiders is het tipzakje inmiddels een bekend item. Over recente dingen gaan deze stukjes echter gelukkig niet (maar: nee, het nieuwe zakje is nog niet af)! Tot slot: tijdens de eerdergenoemde recente reis naar Barendrecht klonk in de bus het (1e) SHO-lied weer eens op. Dank aan Lou en Maarten voor het inzetten en aan allen die ermee instemden!
3. Supporters Vereniging "in actie"!
Onze gewaardeerde hoofdredacteur van de SPIL vult soms iets aan in deze stukjes, of wijzigt een kleinigheid (waarvoor dank, Adrie). Maar nu is er toch in één correctie een foutje geslopen. Adrie heeft in het vorige stukje nl. geprobeerd de zangers bij SHO onder één noemer te vangen. En dat is niet juist. Want weliswaar is het "Loe" (van Zuuren) die in Arnemuiden de klok heeft horen luiden, maar óók "Lou" (Groenewoud) weet wel waar de klepel hangt. Alleen zíjn liefde gaat uit naar het 1e SHO lied. En hij was het toch écht, die in de supportersbus samen met Maarten Schipper het "Bij ons in Oud-Beijerland…" inzette. Waarvan acte.
Van acte naar actie is maar één letter verschil. In de rest van dit verhaal gaan we de puntjes eens op die i zetten. Actie dus. En wel in het meervoud. Want de SV heeft er heel wat gevoerd in de loop der jaren. Boterletters, oud papier, vaantjes, loten, sleutelhangers, slaatjes, speldjes en stickers, alles werd aan de man gebracht, opgehaald en/of bezorgd. Met wisselend succes, dat wel. De stickers (een actie uit '74/'75) zo melden de boeken, konden "aan de straatstenen niet worden kwijtgeraakt." ( Ik meen dat de laatste zelfs pas in het seizoen '97-'98 zijn uiteindelijke bestemming heeft gevonden. Juist ja: op het tipzakje in de supportersbus…. Het oude tipzakje wel te verstaan. Want inmiddels maakte Marry -van "Lou"- een prachtig zakje in de juiste kleuren én -vooral dat-: met het juiste embleem. Hartelijk dank! Kunnen mijn breinaalden eindelijk weer in de kast).
Terug nu echter naar de door de SV gevoerde acties. Vanaf het begin van het bestaan van de SV is er zoals gezegd op alle mogelijke manieren geld ingezameld, voor grote en kleine zaken ter ondersteuning van de v.v. SHO.
In het seizoen '65/'66 wordt een foto-aktie gemeld met en opbrengst van f. 165,50.
In de beginjaren ging men ook rond met collectebussen. Wim Schipper kwam 29 jaar geleden met het idee van een boterletteractie t.b.v. de lichtinstallatie. Het idee op zich was al vaker geopperd, maar ging in 1970 daadwerkelijk van start. De opbrengst was f. 78,--. Het jaar daarop f. 120,--. Sekretaris Wim Schipper vraagt dat jaar "meer medewerking voor de boterletteraktie ter versteviging van de kas voor de lichtinstallatie….Voorts stelt hij voor dit jaar "een doorslaggevende stoot te geven tot het verwezelijken van de lichtinstallatie, hoe en waarmee is nog de vraag". Hoe en waarmee hij later die stoot heeft uitgedeeld heb ik helaas niet terug kunnen vinden. De lichtinstallatie kwam er uiteindelijk wel, dus mogen we aannemen dat hij destijds het antwoord op zijn vraag heeft gevonden. (Met flinke golfbewegingen in aantal en opbrengst gedurende de eerste 10 à 12 jaar, is de boterletteractie overigens inmiddels uitgegroeid tot een begrip. In het seizoen '82/'83 werd de actie uitgebreid met kerstkransen.
Voor genoemde lichtinstallatie was de boterletteractie niet de eerste en enige bron van inkomsten. In 1968 werd al besloten om uit de kas f. 2.000,-- te reserveren en te gaan sparen. Ook door middel van hééél veel klaverjasavonden werd flink geld in het laatje gebracht. In '69 start er een sleutelhangeractie, opbrengst f. 500,--. In '71/'72 gedurende het gehele jaar een "bus- en veldverloting", totale opbrengst f. 2.413,64. 2 Bingo-avonden worden gehouden. En ook het Rad van Avontuur draaide op volle toeren t.b.v. het licht. Dan, in '72/'73, zijn er "2 enorme slaatjes-acties" (hoe groot waren ze?), verkoop van speldjes, agenda's, glazen en aanstekers en plannen voor een oliebollenactie. Nog een grote verloting (uitgeschreven door de v.v. SHO) in dat seizoen completeert de acties t.b.v. de lichtinstallatie: totaalopbrengst: ruim f 20.000,--. De klaverjas- en bingo-avonden gaan overigens nog jaren door. In 1975, zo melden de boeken, neemt de SV de organisatie van de nu nog steeds bestaande doelpuntenfondskaarten op zich. In 1976 stelt Cees Both een T-shirtaktie voor, maar stelt daarbij "dat eerst de stickers van de hand zullen moeten". "Een badhanddoeken-aktie lijkt ook wel iets." Voorlopig wordt op die vergadering voor dergelijke acties de boot afgehouden. Enkele jaren later, met het 50-jarig jubileum van SHO in zicht, worden weer nieuwe plannen geopperd: bloemen- en slaatjesactie, 50 stickers tegelijk afnemen(…), klaverjas- en voetbalwedstrijden t.b.v. het goede doel, etc. Een andere actie, die nog steeds loopt (op initiatief van toenmalig SHO-bestuurslid Bert Grauss) en waar veel leden van de SV hun medewerking aan hebben verleend, is het inzamelen van oud papier. De SV-leden haalden het papier jarenlang bij de mensen thuis op toen de containers nog niet bij het sportcomplex stonden. Eigenlijk is het bij elkaar teveel om op te noemen.
Niet alle acties zijn ook daadwerkelijk van de grond gekomen. Al lezende bekruipt je echter wel een gevoel van bewondering voor die kleine club mensen, die in de beginjaren van de SV zó veel ideeën hebben gehad én uitgevoerd, met één gezamenlijk doel: de club -hun club, onze club - te ondersteunen. Waaraan al het binnengekomen geld zoal werd besteed, buiten de reeds genoemde lichtinstallatie, zal in een volgend stukje aandacht worden besteed.
4. Besteding van (actie)gelden
Elk jaar in november komt hij weer aan: de Goedheiligman uit Spanje. Hij blijft dan een week of vier en deelt in die tijd belangeloos alles uit wat hij heeft. In die zin zou de "S" van "SV" best voor "Sinterklaas" kunnen staan. Het verschil ligt hierin, dat de SV zich niet beperkt tot de decembermaand, maar het hele jaar rond doelen vindt om iets weg te geven. Vorige keer ging het stukje over hoe de SV haar eigen zakken vulde, ditmaal over hoe en waaraan de binnengekomen gelden zoal werden besteed. Het blijft echter een bloemlezing.
Reeds in 1965, ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van SHO, trok de SV een (bescheiden) bedrag uit voor een cadeau: "F. 150,-- vonden enkele leden te veel. Besloten werd een bedrag te besteden van F. 100,--, de keus viel op een grote foto in de bestuurskamer." Het eerste officieel opgetekende weggevertje! In het seizoen '65-'66 start het "Lief en Leed". "Bij huwelijken, verlovingen en ziekte van leden of nauwbetrokkenen worden bloemen en geschenken aangeboden". Ook heden ten dage is dat nog een goede gewoonte. Uiteraard drukt dat nooit zwaar op het budget, maar ook hier geldt: klein gebaar, groot plezier. Tevens in dat jaar: "twee witte ballen aangeboden aan SHO op verzoek van de trainer.", de start van een traditie; al 34 jaar schenkt de SV regelmatig wedstrijdballen aan SHO 1. Overigens, de echte állereerste omwenteling op de Kikkershoek, het begin van de wedstrijd SHO F5 - SSS F2 op 25 september 1999 om 08.40u., kwam óók voor rekening van de SV. De bal, gesigneerd door de spelers van het 1e, hangt ter herinnering in het jeugdhonk.
De jeugd werd en wordt trouwens sowieso niet vergeten. In de jaren zestig en zeventig werden behoorlijke bedragen afgestaan t.b.v. het "Junioren Fonds" en het "Adspirantenreisje". Vaak betrof het hier (een gedeelte van) de opbrengst van klaverjasavonden. Bij elkaar spreken we dan toch over ettelijke duizenden guldens. Ook tijdens de afgelopen KikkerSHOekdagen liet de SV zich niet onbetuigd: zij droeg bij aan de spelmaterialen, prijzen voor de Jeugdloterij en waardebonnen voor de winnaars van de sponsorloop van F1,E1 en D1 op 3 mei. In 1967 draagt de SV f. 250,-- af aan SHO voor een geluidsinstallatie. "Tevens wordt de LP "Koning Voetbal" aangeboden aan SHO." Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de v.v. SHO biedt de SV in 1970 een katheder aan. Relatief kleine cadeaus, die overstegen worden door het grote(re) werk: Hf. 20.000,-- t.b.v. de lichtinstallatie ('73), Hf. 2.000,-- t.b.v. het vernieuwen van plafonds in de kleedlokalen('75), het scorebord (i.s.m. sponsor) bij het 50-jarig bestaan van SHO in 1980, de bekerkasten (op de Kikkershoek keerden ze niet terug in de kantine. In deze moderne tijd past dat kennelijk niet meer. Toch jammer, dat op die manier ook een bijna tastbaar stukje voetbalhistorie onzichtbaar is geworden) en de dug-outs aan de Sportlaan. Onlangs schonk de SV in het algemeen belang nog een compleet nieuwe copy-printer met kopieer-apparaat aan SHO , waarvoor in overleg met de SV-leden enkele jaren flink werd gespaard. Het eerste elftal, waarvoor de SV volgens haar statuten "in het bijzonder" de belangen behartigt, is ook vaak goed bedeeld. In 1969 werd de KNVB-voetbalbeker gewonnen." Het eerste elftal + trainer en grensrechter ontvingen ieder een voetbaltas". "Voorts ontving het 1e elftal, Voorzitter Baars, B Grauss en Trainer Bol een stel Goud op Zilveren manchetknopen tgv behalen van het kampioenschap en promotie naar de eerste klasse."(seizoen '69-'70). Na het behalen van het algemeen landskampioenschap zou hierin nog een inscriptie worden gegraveerd. In 1973, t.g.v. het 10-jarig bestaan van de SV, worden voorstellen gedaan om "de spelers met begeleiders een blazer met broek aan te bieden". Hierover wordt men "het beslist niet eens". Het voorstel is dan om het beschikbare geld "te besteden aan iets waar de hele vereniging wat aan heeft". Jammer voor de spelers, het algemeen belang ging hier weer even vóór het individuele.
Ter gelegenheid van kampioenschappen en periodetitels werden (en worden) uiteraard bloemen uitgereikt en -in later tijden- een bijdrage om één en ander met een natje en droogje te vieren. Nimmer echter wordt er door de SV rechtstreeks geld aan de spelers uitgekeerd. De natje /droogje-bijdrage geldt trouwens voor alle senioren-elftallen die kampioen worden. Veelal worden -in voornoemde gevallen zéker- de biertjes per meter getapt. Oók de "1 meter bier planken" zijn een (zelfgemaakt) geschenk van de Supporters Vereniging aan SHO. Individuele cadeaus werden er veelvuldig uitgereikt, zowel aan spelers als aan vertrekkende bestuursleden. O.a. Jaap Schipper (250e wedstrijd-'70-'71) en Leo v.d. Hoeven (300e wedstrijd-'86-'87) ontvingen t.g.v. daarvan een cadeau. Op 27 mei 1978: "nam de v.v. SHO afscheid van Jaap Schipper een legende in onze vereniging. Natuurlijk was ook de S.V. paraat en schonk een filmscherm en tafel." Verder schenkt de SV in de loop der jaren o.a. een werphengel, gasaansteker, zilveren en gouden (das)speldjes, een mobiele massage tafel, cadeaubonnen, videobanden, flessen drank en vele bossen bloemen.
Wat opvalt, is dat naarmate er gedurende een langere reeks van jaren activiteiten worden ontplooid (of dat nu kontakt-, klaverjas-, bingo- en feestavonden, of zeevisdagen waren) er altijd, vnl. vanwege afnemende belangstelling -waarover in de boeken dan ook steevast wordt geklaagd- grotere of kleinere financiële gaten vielen. Altijd deed de SV een duit in het zakje om deze tekorten weg te werken. Het -logische- gevolg was wel, dat sommige zaken uiteindelijk niet meer werden georganiseerd. De meest frappante uitgave van de SV vind ik terug in 1970: "Penningmeester G.Visser ontving een grote reiskoffer voor uitwedstrijden"… De vraag dient zich natuurlijk direct aan: wát werd er in die grote koffer vervoerd? Maar nog intrigerender: was de koffer op de heen- óf op de terugreis gevuld??
5. Supportersactiviteiten en -feesten
Het vijfde stukje in deze serie gaat over wat de SV in het verleden zoal organiseerde voor haar eigen leden. Aangezien we afgelopen zaterdag 20 november de tweejaarlijkse feestavond voor onze SV-leden hielden, kijken we daarop ook eerst nog even terug. Wat in het vorige stukje al was aangegeven: een tendens van verminderde belangstelling voor allerlei activiteiten die worden of werden georganiseerd, was bij de inschrijving voor deze laatste feestavond ook goed te merken. Waren 2 jaar geleden nog zo'n 110 mensen enthousiast, ditmaal bleef de inschrijving op circa 85 personen steken. En dat terwijl ons ledenbestand in de afgelopen jaren toch ook behoorlijk is gegroeid….Dan begin je toch vrij huiverig aan de avond; hoe gevuld ziet de (grote) kantine er uit met een dergelijk aantal mensen, is er dan wel goed sfeer te creëren, komt iedereen die heeft ingeschreven ook daadwerkelijk? Enfin, zij die er waren weten hoe het is geweest. Eigenlijk, moet gezegd, is geringe belangstelling van alle tijden. Behalve in de beginjaren van de SV, de zestiger jaren dus, toen de televisie nog niet zo was ingeburgerd, nog niet iedereen beschikte over eigen vervoer en er voor het merendeel der mensen überhaupt veel minder was te verteren: toen was een feestavond (in die tijd kontaktavond geheten) nog een echt verzetje en het reizen met de bus (incl. het opstoppen) naar uitwedstrijden een uitje.
Ook werd er in die tijd enorm veel geklaverjast. Deze klaverjasavonden werden in het begin door de SV georganiseerd. Het betrof hier echter geen specifieke activiteit voor de leden van de SV: er kon door alle SHO'ers aan worden meegedaan. Dat gebeurde, zoals gezegd, dan ook heel vaak. Oók buiten de vereniging, op uitnodiging van b.v. Internos te Westmaas en v.v. SSS uit Klaaswaal, werd door SHO aan klaverjastoernooien deelgenomen. Wat daarvan heden ten dage nog rest, is het jaarlijkse Hoeksewaards Klaverjas toernooi voor voetbalverenigingen, waarvoor de SV ieder jaar een uitnodiging ontvangt en dan inschrijft met een delegatie van SV-leden. Jammer genoeg werd dit toernooi het afgelopen jaar afgelast. Inderdaad: vanwege de geringe belangstelling. Uiteraard wordt er bij SHO ook nu nog regelmatig geklaverjast.
Vanaf begin jaren zeventig werd er door de SV samengewerkt met de Ontspanningscommissie (de voorloper van de AOC) en nog later werd afgesproken, dat de SV alleen klaverjasmiddagen zou organiseren bij algehele afgelasting vóór zaterdagochtend 11.00 uur. In de praktijk betekende dat de laatste 2 ½ jaar precies één maal. De kontaktavonden van de SV beginnen in het seizoen '65-'66. Gedurende een reeks van jaren werd op deze kontaktavonden óók de Sportman van het jaar bekendgemaakt. Aan het onderwerp "Sportmanverkiezing" zal nog een apart stukje worden gewijd. Begin jaren zeventig komt de kentering in animo al: jaarverslag '70 over kontaktavond op 4 juli '70: "Helaas waren er weer veel te weinig Supportersleden aanwezig, deze avonden kosten handenvol met geld, het bestuur maakt het zo aantrekkelijk mogelijk maar onze eigen Supporters profiteren maar slecht van zo'n gratis avond." Op de jaarvergadering wordt daarop doorgegaan: men wil "de kontaktavonden anders organiseren, maar hoe?" (sommige dingen zijn écht van alle tijden!). Op de volgende Ledenvergadering stelt Wim Schipper voor: "de kontaktavonden goedkoper te houden daar er toch maar weinig eigen leden aanwezig waren."
Nu moet gezegd, dat de SV in die tijd nog niet van het spreekwoord "wie A zegt moet ook B zeggen" had gehoord (in eerdere stukjes is de onderverdeling in "A" en "B"-leden reeds vermeld): de "B"-leden werden voor de kontaktavonden niet uitgenodigd. Dat zou natuurlijk toch flink gescheeld hebben! Pas in 1979 worden hierover op de Jaarvergadering vragen gesteld. In het seizoen '74-'75 heeft de SV een bijzondere verrassing op de kontaktavond: "n.l. het bezoek van ex-Feijenoorder en Ned.elftalspeler Rinus Israël". Wanneer het 12 ½ jarig bestaan van de SV op handen is, komen er allerlei voorstellen om dit met de leden te vieren: "een boot te huren en de Sportmannen op de woelige baren te huldigen…Jan Both stelt een etensavondje voor" (echt, sommige dingen zijn van álle tijden…) "terwijl Marius Diphooren een avondje André van Duin met na afloop borrelen voorsteld" . Uit deze ideeën kan men geen keus maken, dus buigt het SV-bestuur zich daar later over. Het wordt uiteindelijk een "gezellig feest op 21 februari 1976, jammer genoeg was de belangstelling niet erg groot"…. Overigens: "op deze avond schonk een trouw lid gebak voorbij de koffie" -dat zal vluchtig gesmaakt hebben!
Over het feest t.g.v. het 25-jarig bestaan van de SV is in de boeken weinig terug te vinden, behalve dat het "goed georganiseerd" en "erg gezellig" was. De kontaktavonden lopen nog jaren door. Op een gegeven moment wordt de kontaktavond losgekoppeld van de Sportmanverkiezing. Tweejaarlijks wordt dan apart een feest voor de SV-leden georganiseerd, in het najaar. Vanaf begin jaren '70 worden gedurende een aantal jaren regelmatig Bingo-dansantavonden georganiseerd. In 1977 "werd de avond gevuld met een lezing van een interessant karakter welke door Frans Derks gehouden werd". Ook deze Bingo-avonden kenmerkten zich door een sterk wisselende opkomst. Van een heel andere sportieve orde: in 1974 wordt het idee geopperd om met elkaar te gaan zeevissen. Op 26-7-75, zo melden de boeken, was de "groots opgezette visdag één der hoogtepunten van dit seizoen….die zeker herhaling waard is". Zo geschiedde dan ook: "De tweede SV-visdag 1976 die op 31 Juli werd gehouden werd weer een grandioos succes. De visvangst was veel gewichtiger als vorig jaar". Vervolgens worden er jaren achtereen visdagen georganiseerd, de belangstelling wordt echter gaandeweg minder en op een kwaad moment moet er vanuit de SV onevenredig veel geld bij voor een te kleine groep mensen, wat niet verantwoord wordt geacht naar de rest van de leden. Jammer, want er is veel Bot(h) gevangen (met name door de Rijkspolitie te water), goede Schippers ontbraken niet en Arie van Kapel "deed op 21 juni 1986 zijn naam eer aan door op zijn accordeon de muziek aan boord te verzorgen. Dat hij daarvoor nog tijd had tussen de natjes en de droogjes door begrijpen wij niet, maar de klok van Arnemuiden ging er gretig in." ( Ja, ja: sommige dingen…. ) Op 20 juni 1987 "werd de grootste vis gevangen door Jan v Bennekom sr en de grootste vogel door Jan v Bennekom jr. De rijkspolitie te water viste bij ons voor ongeveer de tiende keer achter het net. Ze leren het nooit." Wanneer er voldoende animo voor is en er kostendekkend kan worden gedraaid: wellicht toch nog eens opstarten, die visdag voor SV-leden?
6. Jaarvergaderingen en bestuur
Dit is alweer de 6e aflevering van (Oud) Nieuws. Deze keer worden de Jaarvergaderingen en enkele (oud)bestuursleden belicht. Ook hiervoor geldt weer, dat het slechts een greep is uit het "geschiedenisboek der SV". Aan de reacties te merken, voldoen de stukjes overigens gelukkig wel aan het doel; ook op de feestavond van de SV hoorde ik naar aanleiding van deze stukjes weer enige prachtige -niet in de boeken terug te vinden- anekdotes van jaren geleden. En ook blijkt bij sommige mensen het "goeie-ouwe-tijd" gevoel al lezende weer helemaal terug te keren. Leuk: daar doen we het ook voor, zoals de trouwe lezer vanaf het eerste stukje al weet. In 2000 hopen we de eerste Ledenvergadering op de Kikkershoek te houden.
De 36 jaar daarvoor is de SV niet echt honkvast geweest. De oprichtingsvergadering in '63 vond plaats in Café Rustburg op de Zinkweg. Ook werd wel eens vergaderd in de bovenzaal van Barona en op de Sportlaan heeft de SV de kantine, diverse bestuurskamers en het jeugdhonk van binnen gezien. Die jaarlijkse Ledenvergaderingen: ze zijn niet altijd zo kort geweest als de afgelopen jaren. Integendeel, veelal duurden ze tot in de kleine uurtjes. Dat had verschillende redenen. Ten eerste kan ik redenen van inhoudelijke aard onderscheiden: er is letterlijk en figuurlijk heel wat afgesproken op de Jaarvergaderingen. Alle komende en gewezen activiteiten werden aan alle kanten belicht en velen hadden hierover hun zegje te doen. Of het altijd even constructief was, is vers twee… In 1977 zijn er meerdere redenen. De notulen worden voorgelezen; "Jan Both merkt hiervan op dat hij de notulen iets korter zou willen hebben zodat hij er iets van kon onthouden." Tevens had het kiezen van enkele nieuwe bestuursleden nogal wat voeten in de aarde. Cees Luijendijk trad na 12 jaar af als penningmeester en ook moest er een nieuwe voorzitter worden gekozen. De penningmeester lukte snel (Jan van Oudheusden), een nieuwe voorzitter was moeilijker te vinden. Wim Schipper merkte op "dat men nu echt niet moest gaan zeuren om hem weer voorzitter te laten worden want netjes uitgedrukt baalde hij er zo langzamerhand van dat hij steeds weer benaderd werd".
Allerlei andere namen passeren de revue en uiteindelijk "wordt de ledenlijst voorgelezen om te kijken of daar vanaf iemand kan komen. Niemand springt daaruit of het zou Aart v.d. Waal moeten zijn." Wel, de vergadering kon hoog of laag springen, maar Aart waagde de sprong niet. Wie dat uiteindelijk wel deed, was de toenmalige secretaris Sjaak Schipper. Wat tot gevolg had, dat ter plekke óók zíjn functie opnieuw moest worden ingevuld. De heer Vermaat heeft hierover zo zijn eigen gedachten: "dat er wel een geschikte secretaris dient gevonden te worden, want met het vertrek van onze secretaris verliezen wij een goede boekhouder." (!?) Tja, met zulke opmerkingen wordt het vanzelf laat, nietwaar? Goed, er werd gedacht aan "de heer Bravenboer van politie die uitermate geschikt wordt geacht om te werken in een groepje zoals wij van ouwe jongens onder elkaar."
Na de pauze blijkt, dat de heer Bravenboer heeft bedankt voor de eer. "Wim Schipper gaat nu op de man de vergadering rond om eventueel een kandidaat te vinden. De heer Jan Both stelt zich beschikbaar met de mededeling van hem geen wonderen te verwachten." ( En, naar mij later is gebleken: ook geen kortere notulen, maar dat terzijde). Evengoed is Jan inmiddels dus wel aan zijn 23e jaar bezig. Spijtig, dat broer Cees dat niet meer mag meemaken: "Ook Kees Both stelt zich kandidaat omdat hij al ervaring heeft van de Knapensjees maar hij laat het liever aan zijn oudere broer over. Tevens wenst hij Jan veel succes toe in zijn nieuwe functie en belooft hem bij zijn 25-jarig jubileum een gouden horloge." Pas na het middernachtelijk uur werd deze gedenkwaardige avond afgesloten, maar….kwam dat even goed uit: "Na de sluiting kunnen eindelijk nog enkele verjaardagen gevierd worden en worden enkele mensen gewoon jarig gemaakt." Gewoon afreageren, als je het mij vraagt!
Eén jaar later zijn er weer allerlei verwikkelingen in en rondom het bestuur. Ook hierover kan bijna een boek worden geschreven. We volstaan met te melden, dat dan tóch Aart v.d. Waal voorzitter wordt en het bestuur wordt uitgebreid met 2 personen, tot het huidige getal van 5. Een voorzitter, secretaris, penningmeester (dagelijks bestuur) en 2 leden. Voor die tijd bestond het bestuur uit het d.b., aangevuld met een commissaris. Enkele penningmeesters: N. van Rij (de allereerste), Cees Luijendijk (hij moest in 1971 voor het eerst en voor het laatst met een nadelig saldo van fl. 56,30 voor de dag komen), Johan Stolk ( "de voorzitter gaf Johan een pluimpje, omdat hij vond, dat hij al op jonge leeftijd een goed overzichtelijk verslag in elkaar gezet had, ga zo door." -1984) en Nel Troeleman (zij was tevens het eerste vrouwelijke SV-bestuurslid).
Enkele voorzitters: H. de Jong (bij oprichting), B. Taselaar, Wim Schipper, Herman Naber, Aart v.d. Waal en Witte Vermaat en Maarten Schipper. Sommigen hanteerden de hamer gedurende lange(re) tijd, anderen slechts (zeer) kort. Dit om heel uiteenlopende redenen. Secretaris waren o.a.: als eerste, gekozen in 1964 -bij oprichting was geen secretaris benoemd-: Wim Schipper (hij werd later dus voorzitter, net als b.v. Sjaak Schipper, Marius Diphooren en Jan Both, die ook als secretaris zijn begonnen) en Adrie Troeleman. Tot het seizoen '69-'70 werden alleen notulen gemaakt van de Jaarvergaderingen. Vanaf dat tijdstip wordt dat aangevuld met een "activiteitenlijst". Pas later worden de aantekeningen nog uitgebreider : in het seizoen '73-'74 verschijnt het eerste Jaarverslag, geschreven door Marius Diphooren. Dan worden ook de notulen van de Jaarvergaderingen gaandeweg uitgebreider, net als de activiteiten van de SV, dus in die zin is dat logisch.
We eindigen, zoals gebruikelijk met de Rondvraag. Daar zitten leuke vragen tussen: de eerste jaren vnl. over het "opstoppen". Hierover is eerder al uitgebreid geschreven. Ook over het innen van achterstallige contributie, het opnieuw aannemen van geroyeerde leden, het voeren van acties, de opkomst op feesten en vergaderingen, de boterletters (bij welke bakker moeten zij worden gebakken?), de bus (welke prijs, welke maatschappij) etc. etc. zijn bij de Rondvraag heel wat op- en aanmerkingen gemaakt, waarvan enkele reeds zijn geciteerd in voorgaande stukjes. Echter nog niet deze(10-10-86): "W.-v.d.-Schoor. Kan er na de wedstrijd eens een keer kaas en worst uitgedeeld worden in de kantine?" Lijkt me een prima idee, Wout!!
7. Sportmanverkiezingen
"Goeie-ouwe-tijd"… Sportlaan-tijd. …Verleden tijd. Met dit zevende en laatste deel in de serie (Oud)Nieuws voor wat betreft de SV zelfs voltooid verleden tijd. Want we kunnen natuurlijk niet eeuwig blijven omzien. Ook op de Kikkershoek wordt geschiedenis geschreven. Dus, in dit laatste nummer van de SPIL vóór het jaar 2000, duiken we voor het laatst in het "geschiedenisboek van de SV" om te schrijven over de Sportmanverkiezingen, sportmannen en -vrouwen van weleer. Op de ledenvergadering van 28-8-1965 wordt hierover het volgende gezegd: "De sportman van het jaar kwam aan de orde, dankzij een sympathieke supporter kwamen we in het bezit van een grote beker. De heer W. Schop stelde voor dit ook in het klein te doen voor de 4 onder elftallen als persoonlijk bezit er zou gelet worden op netheid vlijt en gedrag. Een commissie werd benoemd te weten de heren M. Prins, C. Luijendijk en trainer Hoogvliet. Voor de onder elftallen werden de leiders van de elftallen en de heer D v Oudheusden belast met de beoordeling. Besloten werd deze bekers op een kontaktavond uit te reiken na beëindiging van de kompetitie." Hiermee was een nieuwe traditie geboren. Jammer genoeg is in de boeken niet vermeld, wie als eerste (in het seizoen '65-'66 dus) de Sportman van het jaar is geworden. Wellicht dat iemand het nog weet? In ieder geval staat wel de naam vermeld van degene die dat het volgende seizoen werd: J van Leening. Hij werd op 20 mei 1967 gehuldigd. Jarenlang werd de beoordeling van de Sportman door een zgn. "sportcommissie" gedaan.
De leden van die commissie werden op de ledenvergadering benoemd. In eerste instantie 2 leden van de SV, aangevuld met de trainer van het eerste elftal. Al in 1967 komt daar commentaar op: "M vd Wetering vondt de beoordeling van de sportman niet juist. De voorzitter zegde toe een andere oplossing te zoeken maar zag hier een zwaar hoofd in." Op de ledenvergadering van 1968 wordt "besloten de bestaande commissie met nog eens 3 man uit te breiden. De commissie bestaat nu uit de heren C. Luijendijk, M.Prins, P v Egmond, K 't Jong, B. Schop" -mooie naam overigens voor zo'n sportieve beoordeler- "en trainer Bol. Puntenbeoordeeling loopt van 1 tot 10 behalve training, hiervoor geldt 5 punten voor de training komt een aparte beoordeling." Bedoeld wordt hier waarschijnlijk, dat niet de training als zodanig werd beoordeeld, maar wel het aantal keren dat de trainingen worden bezocht. Hiervoor werden aanvankelijk ook prijzen uitgereikt. In '67-'68 b.v. is "de beste trainingsbezoeker Gerrie Reedijk." 2 Seizoenen later wordt in dit verband de naam van Jan Bravenboer genoemd. In het seizoen '74-'75 winnen 2 mannen de trainingsbeker, t.w. Arie Hitsert en Cees v Bennekom. Zij zijn ook de laatsten die die beker in ontvangst mogen nemen. Op de ledenvergadering van '75 wordt besloten de uitreiking af te schaffen, omdat "de strijd om de trainingsbeker een onmogelijk zaak is geworden om bij te houden."
Terug nu weer even naar het systeem van de Sportmanverkiezing. Daar komt met ingang van het seizoen '70-'71 weer enige verandering in. Het "cyfer 1 t/m 10 voor vlijt en gedrag" was reeds ingesteld. "Voorts werd voorgesteld door de heren J.Both en B.Taselaar een cyfer voor prestatie toe te voegen het geen werd aangenomen. Dit geschiedt door de trainer en elftalcommissielid B.Grauss." De eerste 5 Sportmannen zijn dus kennelijk niet op basis van prestaties, maar enkel op hun inzet en sportief gedrag winnaar geworden! Proficiat:! O.a. Lou Bijl en Jaap Schipper onderscheidden zich op deze manier. Jaap Schipper zelfs 2 maal. Toen het (mede) op prestatie aankwam was Jaap echter ook van de partij: in de gloriejaren van SHO, begin jaren zeventig, won hij nog meerdere malen de Sportmanverkiezing. Overigens was hij daarin niet de enige: ook keeper Bas Groenenberg won in de jaren '73 t/m '75 zelfs driemaal achtereen de Sportman van het jaar-bokaal (in '76 weer afgelost door Jaap Schipper). In het seizoen '74-'75 "stelt het bestuur een nieuw systeem voor n.l. na iedere wedstrijd 7 formulieren te laten invullen door de trainer, Ad Boer en 5 willekeurige supporters. Het oordeel van de trainer zal 3 pnt opleveren en van de andere 1 pnt. Na enige discussie gaat de vergadering met deze opzet akkoord maar de punttentelling van de trainer wordt teruggebracht tot 2."
In feite was dit het einde van de sportmancommissie en het begin van de huidige opzet: het laten invullen van de beoordelingsbriefjes door willekeurige supporters en "echte" deskundigen. Heden ten dage zijn het 2 -iedere keer andere- supporters en 2 leden van de technische staf van het 1e elftal die elke week de verkiezingsbriefjes invullen. De stem van alle deskundigen, dus van supporter tot trainer, telt nu even zwaar. Het in '74/'75 ingevoerde systeem blijkt "een bijzonder redelijk succes te zijn geworden. Ruim 80 % van de rondgedeelde briefjes zijn weer teruggekomen. Dit systeem zal dan ook volgend seizoen worden gehandhaaft" zo blijkt op de jaarvergadering van 15-8-1975. In de jaren daarna wordt het dus geleidelijk aan omgevormd tot het thans bestaande systeem. Nog enkele Sportmannen uit de jaren "80: Kees Visser, Dick Vermaat, Leo v.d. Hoeven en Paul Oschner. Wanneer de regel precies is ingevoerd is niet terug te vinden, maar al jarenlang geldt, dat men alleen dan Sportman van het jaar kan worden, als men de helft + 1 (thans dus 12) competitiewedstrijden heeft meegespeeld. Het betreft echter geen basisplaats of hele wedstrijd; ook invallers komen in aanmerking, mits zij minimaal 12 keer binnen de lijnen zijn verschenen.
De bovengenoemde sportmannen zijn allen Sportman van het jaar geweest: gekozen uit de selectie van het 1e elftal. Zoals aan het begin van dit stukje reeds is aangegeven, werden er ook sportmannen van de lagere elftallen gekozen. Arie Schipper is daarvan in het seizoen '67-'68 de eerst vermelde. In 1971 wordt voorgesteld "de sportman van de reserve elftallen een gastwedstrijd te laten spelen met het eerste. Dit werd op psychologische gronden afgewezen." In de loop der jaren volgen o.a. de namen van: Ad de Vroedt, Henk Kooiman, Adrie Troeleman -dit was in het illustere (zie vorig (Oud)Nieuws) jaar 1977: "Er werd veel gelachen op deze avond vooral om de komische modeshow waarvoor wij speciaal de wereldvermaarde showleider Zou van Luuren hadden aan getrokken."-, Dik Tol, "deze jongen heeft dit jaar in practisch alle elftallen gevoetbald zonder mopperen en is altijd aanwezig als er een beroep op hem gedaan wordt", Sjaak van Dam, Wim van Es, Joop Mourits , "het totale negende elftal, dat dit jaar als voorbeeld voor de gehele vereniging zou kunnen gelden (1988) en Theo Vermaat. Deze verkiezingen werden door de aanvoerders en elftalleiders, in samenwerking met de elftalcommissie verzorgd. Later -dit staat niet meer in het inmiddels beroemde zwarte boek- werd in samenwerking met de Jeugdcommissie ook het "Talent van het Jaar" gekozen uit de A-junioren.
Het stukje zou niet compleet zijn, als we naast alle mannen ook niet de Sportvrouwen zouden noemen. In het seizoen "82-'83 wordt zij als eerste gekozen: Suzanne Vink. Later valt die eer o.a. te beurt aan Carla Kooiman, Gerda van Bennekom en Jantine v.d. Meyden (2 x). Na jaren zonder damesvoetbal bij SHO mochten wij in het seizoen '98-'99 wederom een sportvrouw huldigen: Stephanie Buijs. Hiermee zijn we weer in het heden beland en sluiten we definitief het boek "Sportlaan".. Zoals gezegd komt er dus ook een einde aan de serie (Oud)Nieuws. Maar dat niet alleen: ook het jaar, de 20e eeuw, het 2e millennium spoedt zich ten einde. Het bestuur van de Supporters Vereniging wil vanaf deze plaats iedereen hele gezellige Kerstdagen en een bruisend begin van 2000 toewensen!!
Supporters Vereniging "Steeds Hooger Oud-Beijerland"
